بازگشت امید، درنای سفید سیبری برای دوازدهمین بار به ایران

امید نام یک درنای سیبری نر است که سال‌هاست برای گذران زمستان از سیبری به فریدون‌کنار مهاجرت می‌کند.

درناهای سیبری نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در ایران رویت شدند. جمعیت غربی درناهای سیبری با گذر از تالاب‌های نارزوم در قزاقستان، ذخیره‌گاه طبیعی آستراخان روسیه در دهانهٔ رود ولگا و آذربایجان و طی مسافت تقریباً ۵۰۰۰ کیلومتری در آبان هر سال به تالاب‌های فریدونکنار در استان مازندران مهاجرت می‌کنند و تا اوایل اسفند را در این تالاب می‌گذرانند.

جمعیت این دسته از درناها از بیش از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۹۳۰ به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده است. از سال ۱۳۸۵، امید، آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سیبری به تنهایی به ایران می‌آید. قد امید ۱۶۰ سانتی‌متر است.

مطالب مرتبط:

• تالاب های کشور، منطقه نمونه گردشگری می‌شوند
• تالاب فریدون کنار؛ تنها زیستگاه درناهای سفید سیبری در ایران

سال گذشته درنای امید حدود صبح ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۷ بار دیگر و برای یازدهمین بار در فریدون‌کنار فرود آمد. اما این بار سفر خود را یک ماه زودتر شروع کرده و صبح ۲۹ ام مهر ماه امسال (۱۳۹۸) در فریدونکنار مشاهده شد.

۱۲ سال پیش، در سال ۱۳۸۶ سه درنای سفید سیبری به تالاب های ایران بازگشتند که در آن سال یکی از درناها شکار شد. پس از آن در سال ۱۳۸۷، دو درنای دیگر که جفت بودند، مسافتی طولانی از سیبری پرواز نموده و در فریدون‌کنار به زمین نشستند.

درناها پرندگانی تک همسری هستند. در آن زمان جفت ماده به دلایلی جان خود را از دست داد (خیلی‌ها معتقدند که او نیز شکار شده است) و جفت نر، تنها ماند. سال بعد خبری از درنای نر بازمانده نبود. تا اینکه دو سال بعد از سال ۱۳۸۷، شاهد ورود دوباره و تعجب‌برانگیز درنای امید به ایران بودیم. بعدها با رفتاری که جفت نر از خود در طی سال‌های آینده نشان داد، نام این جفتِ پرنده درنا را «امید و آرزو» نامیدند. امید که هم‌اکنون تنهاترین بازمانده از نژاد خود در این مسیر پروازی است، هر ساله به تالاب‌های فریدونکنار باز می‌گردد و امید را در دل عاشقان به طبیعت زنده می‌کند.

درنای سیبری که به نام «امید» معروف است، امروزه آوازه‌اش نه تنها در ایران بلکه در تمام جهان پیچیده است. این پرنده عاشق هنوز هم تنها و با یادِ جفت از دست رفته‌اش، این مسیر طولانی را سپری می‌کند و به نمادی از امید تبدیل شده است. امیدی به دوباره ساختن زندگی یا امیدی به نابود نشدن یک خاطره و نسلی از پرندگان مهاجر ایران که هر قلبی را به درد می‌آورد. به همین دلیل پرنده‌نگاران و طبیعت‌دوستان، نام این درنای باوفا را «امید» نامیده‌اند.

منبع: ویکی‌پدیا، الی گشت